Het Châteauneuf-du-Pape zou de indruk kunnen wekken dat het gaat om
kasteel. Châteauneuf-du-Pape is ook een klein plaatsje (voorheen Calcenier) in
de een appellation (afgebakend gebied) met de naam Châteauneuf-du-Pape met een
verwijzing naar de Paus. Hierbinnen zijn diverse wijnproducenten actief die
alleen rode en witte wijnen produceren. In totaal produceren zij 100.000 hl
waarvan 95% rode wijn. Châteauneuf-du-Pape
ontleent zijn naam aan de periode dat Paus Johannes XXII er in de 14e een
zomerverblijf liet bouwen. Daarvoor hadden de Tempeliers de regio al ontdekt in
de 12e eeuw. Châteauneuf-du-Pape ligt even ten noorden van Avignon in het
zuidelijke Rhône gebied.
Druivenrassen
In tegenstelling tot veel andere wijnproducenten mogen er voor het produceren van een Châteauneuf-du-Pape dertien verschillende druivenrassen worden gebruikt. De appellation Châteauneuf-du-Pape beslaat 3200 ha. De bodems binnen de appellation zijn niet overal gelijk ondanks het clichébeeld doet vermoeden. Wijnproducenten kiezen daarom wijnen die het best groeien en rijpen, passend bij hun terroir. Grenache is de ruggegraat van de AC, vaak geassembleerd met mourvèdre, die een warm klimaat nodig heeft om te rijpen. Daarnaast zijn er de makkelijker te telen druivenrassen zoals syrah, cinsault, counoise (lokale specialiteit), picpoul noir, terret noir, grenache blanc, clairette, bourboulenc, roussanne en picardan. Er zijn enkele producenten, zoals Château de Beaucastel en Clos de Papes, die alle druivenrassen gebruiken.
Vinficatie achtergrond
De sleutel voor rode Châteauneuf-du-Pape in het algemeen is het vinden van een balans tussen enerzijds de hoeveelheid suiker in de druif, het alcoholgehalte, fenolen en tannine. Traditioneel werd afgezien van ontstelen, terwijl gistingen op vrij hoge temperaturen gepaard gingen met regelmatig onderdompelen of overpompen. Hierdoor kunnen sommige wijnen nogal tanninerijk en alcoholrijk (12,5 – 14%) zijn. Andere kunnen juist weer te alcoholisch zijn zonder de smaak en structuur om dat te ondersteunen. Sinds de jaren '70 heeft een aantal producenten gebruikgemaakt van (gedeeltelijke) koolzuurinwerking (macération carbonique). Het doel was om lichtere en fruitigere wijnen te produceren die al vanaf hun derde jaar gedronken kunnen worden in plaats van na vijf of zeven jaar.
In tegenstelling tot veel andere wijnproducenten mogen er voor het produceren van een Châteauneuf-du-Pape dertien verschillende druivenrassen worden gebruikt. De appellation Châteauneuf-du-Pape beslaat 3200 ha. De bodems binnen de appellation zijn niet overal gelijk ondanks het clichébeeld doet vermoeden. Wijnproducenten kiezen daarom wijnen die het best groeien en rijpen, passend bij hun terroir. Grenache is de ruggegraat van de AC, vaak geassembleerd met mourvèdre, die een warm klimaat nodig heeft om te rijpen. Daarnaast zijn er de makkelijker te telen druivenrassen zoals syrah, cinsault, counoise (lokale specialiteit), picpoul noir, terret noir, grenache blanc, clairette, bourboulenc, roussanne en picardan. Er zijn enkele producenten, zoals Château de Beaucastel en Clos de Papes, die alle druivenrassen gebruiken.
Vinficatie achtergrond
De sleutel voor rode Châteauneuf-du-Pape in het algemeen is het vinden van een balans tussen enerzijds de hoeveelheid suiker in de druif, het alcoholgehalte, fenolen en tannine. Traditioneel werd afgezien van ontstelen, terwijl gistingen op vrij hoge temperaturen gepaard gingen met regelmatig onderdompelen of overpompen. Hierdoor kunnen sommige wijnen nogal tanninerijk en alcoholrijk (12,5 – 14%) zijn. Andere kunnen juist weer te alcoholisch zijn zonder de smaak en structuur om dat te ondersteunen. Sinds de jaren '70 heeft een aantal producenten gebruikgemaakt van (gedeeltelijke) koolzuurinwerking (macération carbonique). Het doel was om lichtere en fruitigere wijnen te produceren die al vanaf hun derde jaar gedronken kunnen worden in plaats van na vijf of zeven jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten