Margaux wordt verkocht aan topprijzen

Margaux, potentieel de meest verleidelijke gemeente appellation van de Haut-Medoc in Bordeaux. Op hun best combineren de wijnen van Margaux een diepe, robijnrode kleur met een structuur en concentratie die elke topkwaliteit medoc bezit, een onvergetelijk parfum en een textuur die nog zijdeachtiger is dan die van noorderburen Saint-Julien, Pauillac, en Saint-Estephe. Wijnen van jaargangen uit het midden van de 20e eeuw van de twee beste bedrijven, ChâteauMargaux en Château Palmer, zijn dergelijke topwijnen en hebben bijgedragen tot een 'kenmerkende' Margaux stijl. Dit is echter weinig behulpzaam bij het blind proeven, aangezien steeds meer wijnen uit de Medoc vooral body en extract lijken na te streven, hetgeen vaak ten koste gaat van de typiciteit van de verschillende gemeenten. Margaux is de meest zuidelijke, meest geïsoleerde en meest afwijkende van Medocs gemeente appellations. Hoewel de wijn gemaakt wordt op de beste stukken grond van de wijngaard, die meestal niet aan elkaar grenzen; omvat de appellation niet alleen het grote dorp Margaux; maar ook de omliggende gemeenten Cantenac, Soussans, Labarde en Arsac. De mindere stukken grond kwalificeert men als Haut-Medoc. Begin 21e eeuw bestond de appellation Margaux uit meer dan 1400 ha wijngaarden; die onvermijdelijk aanzienlijke verschillen laten zien in zowel topografie als bodemtypen. De appellation kent bodems van kalksteen krijt, klei en zand, maar de beste wijnen zouden afkomstig zijn van lage heuvels, of croupes, waar veel grind zit en de afwatering goed is. De eigendommen zijn hier echter zeer versnipperd, waardoor een bedrijf ver van elkaar gelegen wijngaarden met compleet verschillende bodemsoorten kan bezitten. Château Margaux bijvoorbeeld heeft zowel wijngaarden in Cantenac als in Soussans. Margauxheeft in het verleden enorm veel bekendheid gekregen en in de classificatie van 1855 voor Medoc en Graves zijn meer bedrijven uit Margaux opgenomen (meer dan twintig) dan van enige andere appellation. De appellation heeft duidelijk nog veel potentieel; maar in de jaren 70 en 80 en zelfs in de jaren 90 kon een aantal chateaus de substantiële verbeteringen in wijnkwaliteit van de drie andere grote appellations van de Medoc niet bijbenen. Een wederopbloei is echter op komst. Château Margaux zelf, de vaandeldrager van de eerste cru's en naamgever van de appellation Margaux, wist ziChâteauin 1978 te herstellen na meer dan een decennium van teleurstellende jaargangen. Van de vijftweede crus binnen de appellation, Château Rauzan-Segla, Rauzan-Gassies, Durfort-Vivens, Lascombes en Brane-Cantenac, bloeide de eerste pas op toen de eigenaren van het modehuis Chanel het kochten in 1994 (die de 'z' in de naam terugzetten); de tweede en derde staan te boek als de slechtst presterende in de hele Medoc. Van de originele tien derde cru's waren Desmirail, Ferriere en Dubinon-Talbot jarenlang praktisChâteaunon-actief, de laatste ogenschijnlijk voor altijd. Alleen van ChâteauPalmer, officieel derde cru, kan gezegd worden dat het de appellation met trots en zeer consequent vertegenwoordigd heeft tijdens het tweede deel van de loe eeuw. ChâteauPalmer, deels bestuurd en eigendom van de inmiddels overleden Peter A. Sichel, produceerde in 1961 een wijn die zonder overdrijving als legendarisChâteauomschreven kan worden. Rauzan-Segla en Rauzan-Gassies waren oorspronkelijk een bedrijfen volgens Penning-Rowsell was het misschien wel het eerste dat een reputatie vestigde in het buitenland, afgezien van de premier crus. Het grootste deel van Rausan-Segla (zoals het toen gespeld werd) was lange tijd eigendom van de Cruses en sindsdien van vele bedrijven. De laatste van die reeks installeerde halverwege de jaren So veel nieuwe vinificatieapparatuur, waarna het verkocht werd aan de familie Wertheimer van het modehuis Chanel. Château Lascombes was eerst eigendom van Alexis Lichine, daarna van een Britse brouwerij en is nu in handen van een Amerikaans consortium met grote belangen op de rechteroever. Het grote ChâteauBrane-Cantenac, net als Dufort-Vivens eigendom van Lurton, produceert nu lichtere wijnen dan zijn status in de classificatie van 1855 suggereert. Van Margaux' andere derde cru's, afgezien van Palmer, heeft Kirwan verbetering meegemaakt; Issan is meer bekend om zijn romantische chateau dan om zijn moderne wijnen; Giscours heeft een wederopstanding meegemaakt met de nieuwe eigenaar; Cantenac-Brown wordt bestuurd door AXA; Malescot St-Exupery, oorspronkelijk St-Exupery genoemd, wordt langzamerhand interessanter; Boyd-Cantenac is vaakte saai, terwijl Marquis dAlesme-Becker, oorspronkelijk Becker genoemd, ongemakkelijk dun kan zijn. Recentelijk zijn er meer zorgen om Château Prieure-Lichine dan om Margaux' andere vierde cru's ChâteauPouget en Marquis de Terme, hoewel de laatste veel verbeterd is sinds het midden van de jaren 80. ChâteauDauzac en Du Tertre zijn Margaux' vaak wat sombere vijfde cru's en ongeclassificeerde chateaus als Angludet (eigendomvan Sichel), Bel Air Marquis d'Aligre, La Gurgue, Labegorce-Zede, Monbrison en Siran bieden vaak spannender, integere wijnen en veel waarde. Een van Medocs beroemdste witte wijnen wordt hier gemaakt, al is het slechts een Bordeaux AC.